Metro. Pierwsze, co rzuca się w oczy to głębokość. Schodami ruchomymi jedzie się, i jedzie się i jedzie się.
Na powierzchni stacje oznaczone dużą literą M. W środku nazwy stacji są też napisane alfabetem łacińskim.
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – zjazd schodami ruchomymi na peron metra
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – wejście do stacji metra
Kontrasty. Z jednej strony główny dworzec kolejowy z dobudowanymi nowoczesnymi sklepami.
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – galeria handlowa przy dworcu kolejowym
Zaś wychodząc z dworca na parking, gdzie stają marszrutki (tu przyjechałem z Erywania), przechodząc w prawo trafiamy na drugi parking marszrutek (tylko żółte lokalne),
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – widok na parking lokalnych marszrutek, a za nimi parking przed dworcem głównym
a za nimi mamy zapomniane przez kolejarzy perony. Podobno była to osobna stacja Borjomi, ale w większości krajów byłaby to część głównego dworca. Za mała odległość, aby je rozdzielać.
Handel kwitnie już od samego wejścia. Wspaniałe owoce i warzywa. Arbuzy i melony, aż się proszą aby je zjeść. Czytaj dalej »
Rano.
Trzeba wziąć prysznic. Ale, aby to zrobić przydałaby się ciepła woda. A co trzeba zrobić, by woda w bojlerze się zagrzała? Włączyć bojler, to jasne. Co jeszcze? Trzeba włączyć dopływ gazu. Przypomina mi to Polskę dwadzieścia lat temu, wszędzie obecna prowizorka. Teraz, bez projektu, załączników i pozwoleń nic się nie da zrobić.
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – prowizoryczne podłączenie bojlera i licznika gazu
Znajomi z Armenii odebrali mnie w Tbilisi i zgodnie z prośbą znaleźli mi tanie lokum u swoich znajomych. Ulica Gogola 10, niedaleko głównego dworca kolejowego. Tam również przyjechała moja marszrutka (bus) z Erewania. To wygięcie drewnianego pomostu, to nie do końca jest zniekształcenie wprowadzone przez obiektyw. Mój pokój był po przeciwnej stronie na parterze. 30 lari (około 60 złoty), za duży pokój ze wspólną łazienką i kuchnią może być. Kraj dopiero się rozwija, więc nie ma co liczyć na tanie hotele. Cztero czy pięcio gwiazdkowe są, o jedno czy dwu gwiazdkowych należy na razie zapomnieć. Mam nadzieję, że to się zmieni w bardzo niedalekiej przyszłości, bo widać na każdym kroku, że miasto bardzo się rozbudowuje.
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – w pobliżu dworca kolejowego – podwórko kamienicy Gogola 10
Wielka szklana budowa w pobliżu centrum przy rzece.
Gruzja – Tbilisi – sierpień 2012 – budowa szklanego budynku przy rzece
Samoloty nie latają miedzy stolicami Armenii i Gruzji, więc miałem do wyboru marszrutkę (busik) lub kolej. Bardzo lubię kolej, ale przejazd był całonocny, a chciałem coś jeszcze zobaczyć. Kierowcy marszrutek na tej trasie dostarczają pasażerom niezapomnianych przeżyć. Po stylu jazdy można wywnioskować, że większość z nich uważa się za kierowców rajdowych.
Armenia – Erewan – sierpień 2012 – marszrutka do Tbilisi
Armenia – Erewan – sierpień 2012 – marszrutka do Tbilisi w środku
Po wczorajszej imprezie dziś czas obijania się.
Szybki wypad na miasto w okolice dworca kolejowego na małe zakupy i odpoczynek.
Pociągi jeżdżą rzadko, więc targowisko wdarło się na peron.
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – targowisko na terenie dworca kolejowego
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – targowisko na terenie dworca kolejowego
Armeński grill, a właściwie to poprawnie ormiański grill
Jak do każdego jedzenia potrzebny jest chleb. Tutaj zwany lawasz, bardziej przypominający nasz naleśnik lub placek.
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – lawasz
Warzywa. Papryka z grilla, pomidory z grilla i bakłażany z grilla. To wszystko potem trafi do sałatki.
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – warzywa na armeńskim grillu
Tym razem okolice głównego dworca kolejowego
Czarna wołga, nowszy model.
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – nowszy typ czarnej wołgi
Główny dworzec kolejowy w Erewaniu.
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – główny dworzec kolejowy
To mój drugi wyjazd do Armenii więc tym razem będzie mniej zwiedzania, mniej muzeów, a więcej odpoczynku i wylegiwania się.
Okolice mieszkania
Na początek widok z ona na sąsiadów i suszące się owoce.
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – widok z okna na suszone owoce
Armenia – Erewan – lipiec 2012 – widok z okna na suszone owoce – zbliżenie
Przy wejściu do samolotu spotkała mnie niespodzianka. Piknięcie oznaczające, że coś nie tak z kartą pokładową. Kilka godzin przed odlotem został zamieniony samolot, ale odprawiałem się już po tym fakcie. Rozkładowo miał być Embraer 195, a pojawił się Boeing 757-500. Różnica to cztery miejsca. W konfiguracji LOTu pierwszy zabiera 112 osób, drugi 108. Sporo osób przede mną miało zmieniane miejsca (głównie tranzyt i Ci co odprawili się elektronicznie przed zamianą maszyn). Mnie pan napisał na boardingu długopisem 2F. Staram się być zawsze uśmiechnięty, ale po tym to zrobił się wielki banan na mojej twarzy. Przesiadłem się tylko jeden rząd do przodu, ale to już po tej drugiej stronie firanki.
Polskie Linie Lotnicze LOT klasa biznes z Warszawy do Erewania
Dla mojego komfortu na siedzeniu obok nikt nie jest sadzany, ok. Bardzo mi się to podoba. Od strony korytarza siedzenie też było wolne, dzięki temu po posiłku mogłem się wyciągnąć. Na osiem miejsc tylko pięć zajętych. Klasa ekonomiczna pełna.
Polskie Linie Lotnicze LOT – Boeing 737-500 – SP-LKE – zablokowane środkowe siedzenie w klasie biznes
Na początek chusteczka odświeżająca w nowych barwach. Kiedyś były duże dla klasy biznes i małe dla klasy ekonomicznej.
Polskie Linie Lotnicze LOT – Boeing 737-500 – SP-LKE – chusteczka odświeżająca w nowym opakowaniu