Czerwona rakieta już czeka. Planowany czas przeprawy do Hongkongu jest o dwadzieścia minut krótszy od tego z Shenzhen do Makao. Promy kursują co pół godziny. O ile poprzednio miejsca można było wybrać sobie dowolnie, teraz są już przydzielane. Na zmianę nie ma co liczyć, bo jest prawie komplet.
Chiny – Makao – czerwony prom do Hongkongu – kwiecień 2013
Chiny – Makao – kolejka do wejścia na pokład na prom do Hongkongu – kwiecień 2013
Kierowcy tutejszych autobusów jeżdżą w rękawiczkach. Zegarów i wyświetlaczy prawie tyle co w samolocie.
Chiny – Makao – kierowca miejskiego autobusu i jego stanowisko pracy – kwiecień 2013
Chiny – Makao – kierowca miejskiego autobusu i jego stanowisko pracy – kwiecień 2013
Docieram do wizytówki miasta. Przede mną schody prowadzące do ruin katedry św. Pawła. Pozostała z niej już tylko fasada.
Chiny – Makao – schody przed ruinami katedry św. Pawła – kwiecień 2013
Odbijam w bok i idę do Muzeum miasta Makao i fortu. Chyba się przeniosę z Polski gdzieś do ciepłych krajów. Uwielbiam patrzeć na przyrodę w miejscach, gdzie w zimie temperatury są na plusie.
Chiny – Makao – drzewa przy murach twierdzy – kwiecień 2013
Zabytkowa fontanna na pięknie wybrukowanym placu.
Chiny – Makao – zabytkowa fontanna na placu – kwiecień 2013
Wchodzę między wąskie uliczki. Mijając jeden z budynków zauważam otwarte drzwi na podwórze. Rzuca się w oczy „profesjonalne” zamontowanie wodomierzy oraz równie „profesjonalne” odprowadzenie od nich wody do mieszkań. Aż takiej prowizorki tutaj się nie spodziewałem.
Chiny – Makao – wodomierze przy wejściu do budynku – kwiecień 2013
Nasze rusztowania może i wyglądają na solidne, ale są ciężkie i mogą się załamać jak domek z kart po przekroczeniu maksymalnego obciążenia.
Bambusowe rusztowania może i wyglądają mniej profesjonalnie, ale za to są tanie, naturalne, oraz budulec jest wszędzie dostępny i bardzo wytrzymały. Raczej się ugną, niż złamią.
Na zdjęciach poniżej jest nimi obstawiony kilku piętrowy budynek, ale widziałem również w ten sposób budowane kilkudziesięcio piętrowe wieżowce.
Chiny – Makao – bambus który posłuży do budowy rusztowania – kwiecień 2013
Chiny – Makao – bambusowe rusztowanie – kwiecień 2013
Dochodzimy do centrum. Nie jest to może dokładne określenie, ale robi się bardziej tłoczno i pojawiają się droższe sklepy, restauracje i hotele. Przed jednym z nich stoi straż, w strojach podobnych do tych noszonych przez wojsko przed Pałacem Buckingham. Jakby tego było mało, obok jest złota kareta.
Chiny – Makao – złota kareta przed hotelem – kwiecień 2013
Chiny – Makao – straż przed hotelem w strojach podobnych do tych sprzed Pałacu Buckingham – kwiecień 2013
Niedaleko hotelu zobaczyłem zakład produkujący sok z trzciny cukrowej. To był mój ulubiony napój podczas zeszłorocznej podróży do Azji, więc nie mogę się doczekać, aby napić się go znowu. Cena 12 dolarów HKG na półlitrową butelkę wydaje się rozsądna.
W przeciwieństwie do Wietnamu lub Kambodży, gdzie robili to na zamówienie klienta, tu jest wszystko rozlewane do butelek i chłodzone prawie na skalę przemysłową. Tam cały kubek lodu był zalewany sokiem, tutaj dostaję lodowatą butelkę czystego soku. Smak. Spróbowałem, to jest dla mnie za esencjonalne i za słodkie, tamto było pyszne. Resztę wypije później, jak będę miał dostęp do lodu.
Chiny – Makao – mężczyzna przy elektrycznej prasie do wyciskania soku z trzciny cukrowej – kwiecień 2013
Samochód? A po co? Tą całą byłą portugalską kolonię można przejść na piechotę. Do tego problem z parkowaniem. A taki motorek można już prawie wszędzie zostawić, no i są dla nich wyznaczone parkingi.
Chiny – Makao – ulica z parkingiem dla skuterów i motorów pod blokiem – kwiecień 2013
To, że Makao jest byłą portugalską kolonią czuć również na ulicach. Spacerując po Lizbonie, jak i tutaj zobaczymy pranie wywieszone nad głową. Czytaj dalej »
Zaczynamy od znalezienia czegoś do zjedzenia w okolicy. Pełno różnych knajpek, ale głównie w bocznych uliczkach. My idziemy główną. Niestety zgodziłem się, aby lokal wybrał dziś współtowarzysz podróży i chyba to był błąd. Schabowego z ziemniakami i kapustą tu nie znajdzie, idealnie sterylnej knajpy też, to jest Azja. Dodatkowo mijamy niestety sporo restauracji z owocami morza, w których można wybrać to, co chcemy z akwariów wystawionych na wystawach. Dla mnie byłby to raj, ale współtowarzysz podróży takich rzeczy nie jada.
Chiny – Makao – wieczorny spacer po mieście – akwarium z owocami morza w witrynie restauracji – kwiecień 2013
Chiny – Makao – wieczorny spacer po mieście – akwarium z owocami morza w witrynie restauracji – kwiecień 2013
Rezerwacja zrobiona wczoraj, a właściwie dziś nad ranem. Głównym kryterium była cena. Wybór był na zasadzie coś najtańszego, bo tylko na jedną noc, ale w miarę możliwości jak nie będzie sporej różnicy, to cokolwiek o ciut lepszym standardzie. Tak padło na Best Western Sun Sun Makau.
Chiny – Makao – Hotel Best Western Sun Sun Makau – nocne zdjęcie z zewnątrz – kwiecień 2013
Pokój dość przestronny.
Chiny – Makao – Hotel Best Western Sun Sun Makau – pokój dwuosobowy – kwiecień 2013
Czas zaczyna nas gonić nieubłaganie, za długo siedzieliśmy w SEG. Trzeba zdążyć na ostatni prom do Makao (ta wersja pisowni jest również poprawna i pasuje mi bardziej niż Makau). Tym razem bierzemy taxi, bo to nie Hongkong i promy nie kursują przez całą dobę. Ostatni jest o osiemnastej trzydzieści, a walizki z hotelu odebraliśmy kilka minut po siedemnastej. Nasz kierowca z języków obcych zna tylko chiński 😉 Dobrze, że w recepcji napisali nam adres przystani promowej krzaczkami.
Chiny – Shenzhen – wnętrze taksówki – kwiecień 2013
Drogi. Shenzhen to nie są prawdziwe Chiny, a specjalna strefa ekonomiczna, ale i tak zastanawia mnie jak to jest, że u siebie potrafią tak robić, a w Polsce nie potrafili zbudować kawałka autostrady.
Chiny – Shenzhen – jedna z głównych dróg – kwiecień 2013